Έναρξη Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2022 και μέχρι τέλος Γενάρη 2023,
κάθε Παρασκευή 5.15-6.45 μμ
Δηλώσεις συμμετοχής 6944533209
Οι γονείς έχουμε στα χέρια μας το μέλλον
του πλανήτη!
Τι καταγράφεται στον εγκέφαλο των παιδιών μας αυτή την περίοδο της παγκόσμιας αναστάτωσης με την ενεργειακή κρίση να βρίσκεται πλέον μέσα στα ίδια μας τα σπίτια, με την απειλή ενός πηρυνικού πολέμου, με τον πληθωρισμό να εκτοξεύεται καθημερινά, με την ανεργεία να προελαύνει;
Χωρίς να το καταλαβαίνουμε εκθέτουμε καθημερινά τα παιδιά μας σε εμπειρίες που καλλιεργούν φοβίες και τα εμποδίζουν να αναπτύξουν την πολυπόθητη αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση που όλοι οι γονείς επιθυμούμε.
Συζητάμε μπροστά στα παιδιά τρομοκρατημένοι γι’ αυτό που συμβαίνει και για εκείνο που φανταζόμαστε ότι θα μας συμβεί. Τα παιδιά, μας ακούν να μιλάμε μεταξύ μας ζωντανά ή από το τηλέφωνο για το πόσο έχει ακριβύνει το super market, για τη βενζίνη που έχει εκτοξευθεί, για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε, για το ρεύμα που θα κοπεί και θα είμαστε με τα κεριά και τόσα άλλα!
Έχουμε την τηλεόραση ανοιχτή στη διαπασών ακούγοντας πολιτικούς να τσακώνονται και τηλεπαρουσιαστές να απαρριθμούν το τι κακό μας περιμένει! Πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνουμε, τους βρίζουμε μεγαλοφώνως και είμαστε μέσα στα νεύρα!
Τι καταγράφει ένας παιδικός εγκέφαλος μπροστά σε όλα αυτά;
Στο μεταξύ τρέχουμε σαν τους τρελλούς να γράψουμε τα παιδιά σε εξωσχολικές δραστηριότητες, να τελειώσουν με τα διπλώματα των αγγλικών σχεδόν στην έκτη Δημοτικού, να κάνουν δεύτερη γλώσσα γιατί η μία δεν θα είναι αρκετή για να βρουν δουλειά, να τα γράψουμε στο ποδόσφαιρο να εκτονωθούν για να έρχονται πλέον στο σπίτι πτώματα από την κούραση και να κοιμούνται για να ησυχάσει το κεφάλι μας, για να δούμε τις ειδήσεις ανενόχλητοι, για να βρίσουμε με την ησυχία μας! Και όλα γίνονται ενώ γκρινιάζουμε μπροστά στα παιδιά για τα λεφτά που δεν έχουμε!
Τι καταγράφει ο παιδικός εγκέφαλος μπροστά σε όλα αυτά;
Όλοι οι ισορροπημένοι γονείς επιθυμούμε για τα παιδιά μας το καλύτερο. Κι όμως, συμπεριφερόμαστε με έναν τρόπο που δεν τα βοηθάει να αναπτύξουν την βασικότερη δεξιότητα για τη ζωή τους που είναι η προσαρμοστικότητα.
Σε τόσο δύσκολους καιρούς όπως αυτοί που διανύουμε, ο άνθρωπος που θα τα καταφέρει να επιβιώσει και να ζήσει σε αρμονία με τον εαυτό του είναι ο άνθρωπος που θα μπορεί να προσαρμόζεται στις αλλαγές. Πράγμα που σημαίνει πως τα παιδιά μας πρέπει να μπορούν να δουν αυτήν την ποιότητα της προσαρμοστικότητας και σε μας τους ίδιους που είμαστε τα πρότυπά τους.
Μέσω της μίμησης που είναι ένας από τους πιο δυνατούς τρόπους μάθησης, τα παιδιά αποκτούν δεξιότητες που θα τους χρησιμεύσουν στη ζωή τους. Όταν μας βλέπουν να καταρρέουμε από το άγχος ή να γινόμαστε υστερικοί από τον φόβο μας, τα παιδιά δεν μπορούν να πιστέψουν στον εαυτό τους και στις δυνάμεις τους ακριβώς όπως μας βλέπουν να μην μπορούμε κι εμείς! Αντίθετα, όταν μας βλέπουν ήρεμους και ψύχραιμους και ακούν από μας κουβέντες όπως «Μπόρα είναι θα περάσει», ή «Πρέπει να σκεφτούμε με ηρεμία πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτή την κρίση», ή «Μπορούμε να κάνουμε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα μέσα στο σπίτι αν δεν μπορέσουμε να υποστηρίξουμε οικονομικά τις εξωσχολικές δραστηριότητες», τότε ηρεμούν, αισθάνονται ασφάλεια κοντά μας, μας εμπιστεύονται και ακούν τη γνώμη μας περισσότερο, συνεργάζονται καλύτερα στις δυσκολίες και δομούν μια σχέση εμπιστοσύνης με τον ίδιο τους τον εαυτό που τους είναι απαραίτητη για να τα καταφέρουν στη ζωή!
Δίνοντας στα παιδιά μας την ευκαιρία να αναπτύξουν την προσαρμοστικότητα, τα βοηθάμε να ανπτύξουν ένα άλλο πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό που είναι εκείνο της ανθεκτικότητας. Οι άνθρωποι που διαθέτουν ανθεκτικότητα είναι εκείνοι που θα σταθούν όρθιοι μέσα σε κάθε κοινωνική κρίση και σε κάθε δυσκολία. Είναι εκείνοι που δεν θα εξουθενωνθούν από το στρες, δεν θα εμφανίσουν ψυχοσωματικά και αυτοάνοσα. Είναι εκείνοι που θα πάνε την κοινωνία μπροστά όταν άλλοι θα έχουν ψυχικά καταρρεύσει!
Οι γενιές του ’60 και του ’70, ακόμη και του ’80, είχαμε γονείς που είχαν στημένες δουλειές, σταθερό ή ανερχόμενο εισόδημα, κάποιο σπίτι στο χωριό ή ένα εξοχικό, μπορούσαν να αποταμιεύσουν και θα έπαιρναν μια καλή σύνταξη. Σήμερα όλοι οι νέοι γονείς γνωρίζουμε πως δεν μπορούμε εύκολα να αποταμιεύσουμε, δεν θα πάρουμε σύνταξη που να μπορεί να μας εξασφαλίσει αξιοπρεπή γεράματα, δεν είναι βέβαιο πως θα έχουμε δουλειά, και δεν μπορούμε να προβλέψουμε σε τι συνθήκες θα καταφέρουμε να ζήσουμε τα επόμενα χρόνια.
Έχουμε όμως κάνει παιδιά! Αυτά τα παιδιά χρειάζονται στήριξη, χαμόγελα, αγκαλιές και ενθάρρυνση για να τα καταφέρουν στη ζωή. Δεν γίνεται να τα δηλητηριάζουμε με το δικό μας άγχος, με τους δικούς μας φόβους και τα δικά μας νεύρα. Θέλει προσοχή για να μεγαλώσουμε υγιή παιδιά. Παιδιά που να μπορούν να πάρουν ώριμες αποφάσεις, να μη το βάζουν κάτω, να μη ντρέπονται να μιλήσουν για τον εαυτό τους σε μια συνέντευξη για δουλειά, να μπορούν να γελάνε, να ονειρεύονται και να ελπίζουν. Αυτό δεν θέλουμε εμείς οι γονείς;
Ας κάνουμε λοιπόν τα 5 πρώτα εύκολα βήματα!
Ας κλείσουμε την τηλεόραση όταν τα παιδιά είναι ξύπνια.
Ας μαγειρέψουμε όλοι μαζί ένα νόστιμο Κυριακάτικο φαγητό και ας καλέσουμε φίλους.
Ας οργανώσουμε ένα πικ νικ σε ένα κοντινό δασάκι ή παραλία αντί να πάμε στην ταβέρνα όπου θα μας έρθει ντουβρουτζάς με το λογαριασμό!
Ας αποφύγουμε τα υβριστικά σχόλια όταν ακούμε πολιτικούς να διαξιφίζονται στην τηλεόραση.
Ας αποφύγουμε τη γκρίνια.
Τα πράγματα είναι δύσκολα για όλους μας. Ας σκεφτούμε όμως, αν εμείς είμασταν στη θέση των παιδιών μας, πώς θα θέλαμε να βλέπουμε τους γονείς μας; Σε τι κλίμα θα θέλαμε να μεγαλώνουμε μέσα στο σπίτι;
Τα παιδιά που μεγαλώνουμε σήμερα είναι εκείνα που θα κρατάνε στα χέρια τους το μέλλον του πλανήτη. Ας τα μεγαλώσουμε έτσι ώστε να νιάζονται πραγματικά για το καλό όλων.
Το χέρι που κουνάει τη κούνια
Κυβερνά τον κόσμο όλο
William Ross Wallace (1985)
Καλή δύναμη σε όλους τους γονείς που προσπαθούν καθημερινά!